ग़ज़ल-डोगरी (गुरुदेव 'सारथी' जी )
कम्बल गी छोड़, छोड़ नीन्दरै दा राग उट्ठ
सूरज ने बेह डै आई आखेआ तूं जाग उट्ठ
किच्चर तूं बलगना ए दौड़ खेतरै बक्खी
विमली पवै नीं फी कुतै भुक्खै दा नाग उट्ठ
धरती ऐ बैन पांदी जे पानी दी लौड़ ऐ
सूरज तूं बन हाँ दिक्खेयाँ बद्दल बी छाग उट्ठ
ओ बत्त लिशकदी ऐ दनां पैर तां बधा
पैंडे डा हर प डां तुगी रोहलां कराग उट्ठ
करना पवै बसां तां सेज कंडें दी बछा
टु रना पवै तां लेइये तूं धरती दे भाग उट्ठ
थुहना पवै जे गास तां तूं पहाड़ बनिये थूह
धरती संगारनी ऐ तां लेइये दमाग उट्ठ
छाले ते न्हेरे रौं न्कां न 'सारथी' दियां
बत्ते च दिये तेरियें अम्बर सजाग उट्ठ
No comments:
Post a Comment